χαλκοθήκη

Οίκημα στην Ακρόπολη της αρχαίας Αθήνας. Το οίκημα βρισκόταν στο νοτιοδυτικό βραχώδες μεσαίο επίπεδο, ανάμεσα στον Παρθενώνα και στα Προπύλαια, όπως φανερώνουν τα θεμέλιά του, τα οποία αποκαλύφθηκαν στις ανασκαφές του 1888-89. Το αποτελούσαν μια ευρύχωρη αίθουσα (41x15 μ.) και μια μακρόστενη στοά βάθους 3,5 μ. με 17 κολόνες, κατά το Dφrpfeld. Το κτίσμα ήταν κατασκευασμένο μερικά από πειραϊκό λίθο και από υλικά προπερσικών οικοδομών της Ακρόπολης. Είναι έργο του τέλους του 5ου και των αρχών του 4ου αι. π.Χ., χρησίμευε δε ως αποθήκη του ναού του Παρθενώνα, του δωματίου δηλαδή εκείνου στον ναό της Παρθένου Αθηνάς, το οποίο βρισκόταν ανάμεσα στο άδυτο και τον οπισθόδομο του ναού και στο οποίο φυλάσσονταν τα πολύτιμα αναθήματα και οι θησαυροί της αθηναϊκής πολιτείας. Σύμφωνα με καταλόγους που βρέθηκαν σε αυτή τη χ. φυλάσσονταν κυρίως διάφορα χάλκινα δοχεία αναθήματα προς την Παρθένα Αθηνά και πολλά πολεμικά όπλα, δηλαδή 1.500 λακωνικές ασπίδες, λόγχες και θώρακες και οι 300 περσικές ασπίδες, τις οποίες έστειλε ο Μέγας Αλέξανδρος από τα λάφυρα της μάχης στον Γρανικό. Η χ., ως εξάρτημα του Παρθενώνα, συνδεόταν με αυτόν με μεγάλη σκάλα και διατελούσε υπό την επίβλεψη των ταμιών της θεάς.

* * *

η, ΝΜΑ

αρχαιολ. οικοδόμημα τής Ακρόπολης τών Αθηνών, μεταξύ τού Παρθενώνα και τών Προπυλαίων, όπου στεγάζονταν χάλκινα αφιερώματα στην Αθηνά

μσν.-αρχ.

θήκη χάλκινων αντικειμένων, ιδίως πολύτιμων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χαλκ(ο)-* + θήκη].